Herkent iemand dit? Bij het zien van een stofje denken; hebbe, hebbe, hebbe....Kopen...en toen een dikke punt. Met andere woorden, hij blijft liggen en liggen, tot hij een ons weegt, er gebeurt helemaal niks mee.
Nou, voor mij herkenbaar en helaas overkomt het me eigenlijk wel regelmatig. Ik zou eens bewuster moeten kopen, maar dat voornemen is moeilijk! Als ik zie wat er elke week aan toffe stof passeert. En mijn probleem is, dat ik er altijd direct een project/eindresultaat in zie.
Wel, bijna altijd. Bij deze dus eigenlijk niet. Begon mij al af te vragen waarom ik hem ooit kocht en wat het toch ooit zou moeten worden. Tot ik een tijdje terug, ik geloof op Pinterest, een foto tegenkwam van dit stofje, verwerkt. Hè hè, het kwartje was gevallen...
Kieke |
Boe! |
Enkel nog patroontje aankopen. Dat was de Otium van Sofilantjes. Een dame met inmiddels al verschillende patronen op haar naam. Niet allemaal mijn ding, maar voor deze ging ik toch overstag. Meerdere variatiemogelijkheden, niet teveel poespas én tricot, nou meer moet dat voor hier eigenlijk niet zijn.
Vandaag was het dan zover. Gister plakte ik eindelijk het patroon in elkaar en vandaag tekende ik maatje 104 voor mijn dame van 4 uit. Ik verlengde het voor- en achterpand, want ik vond het stofje wel geschikt voor een tuniek. Leuk te dragen op een strakker spijkerbroekje. Net even leuker dan gewoon een shirt.
Het knippen en in elkaar zetten was eigenlijk zo gedaan. Wéér een pluspunt van het patroon. Eerlijk gezegd heb ik niet eens naar de omschrijving gekeken, in elkaar steken sprak voor zich. Een leuk, fris eindresultaat. Zwart/wit, ik hou er van!!
Patroon: Otium van Sofilantjes
Tijgertjesstof: Joyfits
Streeptricot: Liesellove